نه تو می مانی نه اندوه و نه  ، هیچ یک از مردم این ابادی

به حباب نگران لب یک رود قسم

و به کوتاهی ان لحظه شادی که گذشت غصه ، هم خواهد رفت

آن چنانی ک فقط خاطره ای خواهد ماند لحظه ها عزیزند

به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز.

زندگی با همه وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست

حاصلش تن به غذا دادن و افسردن نیست

اضطراب و هوس و دیدن و نالیدن نیست زندگی ،

جنبش جاری شدن است از تماشاگه آغاز حیات تا بدان جا که

خدا می داند